Het is zondagochtend 4.30 uur (lokale tijd – in Nederland is het 11.30). Zojuist heb ik ontdekt dat het hotel wireless internet toegang aanbiedt. Ik lig nu in bed, laptop op schoot en een 36Mbit/s verbinding met de rest van de wereld. Vandaar mijn eerste berichtje.
Uiteraard ben ik vroeg wakker geworden – 7 uur jetlag. Zaterdagochtend – het lijkt alweer dagen geleden – kwam Alex mij thuis oppikken. Om 6.00 uur belde hij aan, om 7.30 hadden we Harm getroffen in de vertrekhal op Schiphol, om 8.45 vonden we ook Steven (Davelaar, een oud-collega van Oracle) en uiteindelijk om 11.00 taxiede het vliegtuig richting startbaan. Een stuk of drie films verder (The Hitch met Will Smith was wel aardig) kwamen we om 17.00 lokale tijd aan in New Orleans.
Alles in een taxi gepropt en naar downtown New Orleans; ons hotel staat aan de rand van het beroemde French Quarter (Canal Street). Kamer opzoeken, opfrissen en om iets over zessen weer verzamelen in de lobby. De eerste persoon waar ik tegenaanloop is Rob Gauf, een andere oud-collega van Oracle uit Edmonton in West Canada. Kort bijgepraat en afgesproken elkaar later uitgebreider te spreken. Daarna lopend de stad in.
En het moet gezegd: naast de hoogbouw van met name de hotels (mijn uitzicht bestaat uit de Mariott, de Holiday Inn en de Astor Crown Plaza), ligt een sfeervolle wijk. We lopen Bourbon Street een paar keer voorbij omdat het eigenlijk maar een heel smal straatje is. Maar dan zijn we er dan ook: een van de beroemdste straten van Amerika. Home of the Jazz. Het is gezellig, je loopt over straat langs cafe’s en eettentjes. Overal staan de deuren open en overal waaien flarden live-muziek naar buiten. 
Hier en daar hangt een ‘vrijgezellen-feestjes’ sfeer. Er zijn veel gentlemen-clubs (” guaranteed bottomless” ) en er is een behoorlijke ‘sleeze factor’ zo hier en daar.
We slenteren even naar de rivier: de Mississippi. Er ligt een rader-stoomboot klaar voor een cruise. En er speelt een muziek-band op de kade. Ik denk dat we een klein dozijn live muziek-acts op straat tegenkomen – inclusief de wasbord-raspende tap-dancer. Daarnast gluren we bij zeker tien tentjes naar binnen om een glimp van de live-act te zien. Twee keer betreft het ‘klassieke jazz’ met contrabas, trompet en in pak gehesen muzikanten. Veel frequenter zijn de coverbandjes. Alle muziek geeft Bourbon Street een bruisend karakter. Waar je ook kijkt, er zijn mensen, er is beweging en het voelt als een soort straatfeest
Voor ons avondmaal streken we neer in The Old Coffee Pot . We aten Jambalaya – een echt streekgerecht – om nog meer in de sfeer te komen. (Alex had de blackened chicken). Na het eten slenterden we verder over Bourbon Street. We hingen een poosje rond in een cafe met een redelijke band. Langzaam ging bij ons het licht uit – de jetlag sloeg toe. Tegen kwart voor negen richting hotel. Er was inmiddels een ‘moon over Bourbon Street’ .
Op zondag komt de conferentie langzaam op gang: vanaf 13.00 zijn er de drie uur durende Tool Topic presentaties, ondermeer over JDeveloper 10g & ADF, JHeadstart en ADF, Oracle & XML en Discoverer 10gR2 -Drake. Ik denk dat ik de laatste ga bekijken. Daarna zijn er de instructie sessies voor speakers en ambassadors (ik denk dat ik die dit jaar maar skip). Vervolgens is er een anderhalve uur durende presentatie van Tom Kyte en aansluitend de Welcome Reception. Tussendoor moeten Harm en ik uiteraard aan onze presentaties werken. We moeten op maandag, dinsdag en woensdag aan de bak.
Voor wie zelf meer wil weten over de conferentie, het hotel en New Orleans, zie de Conference Home page op de ODTUG Website.
